سید علی علوی؛ محمد صمدی؛ سجاد بناری
دوره 2، شماره 4 ، شهریور 1400، ، صفحه 51-63
چکیده
امروزه شهرها مکان اصلی کار و زندگی بخش عمدهای از گروههای انسانی است. ولی با مشکلات بسیاری در زمینههای مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی مواجهاند، در این میان مشکلاتی همچون انواع ...
بیشتر
امروزه شهرها مکان اصلی کار و زندگی بخش عمدهای از گروههای انسانی است. ولی با مشکلات بسیاری در زمینههای مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی مواجهاند، در این میان مشکلاتی همچون انواع آلودگی، مسائل ترافیک و حملونقل و انواع مشکلات زیست محیطی و ... کیفیت زندگی و بهتبع آن زیستپذیری در شهرها را به شدت کاهش داده است. از این رو، توجه به کیفیت زندگی، شرایط و امکانات و نیازهای ساکنان شهرها، مسالهای حیاتی میباشد. نیل به زیستپذیری یکی از اهداف استراتژی توسعه پایدار شهری محسوب میگردد که بشر در طول حیات خود به دنبال ارتقای کمی و کیفی آن بوده است. در واقع اصطلاح زیستپذیری اشاره به درجه ملزومات یک جامعه بر مبنای نیازها و ظرفیتهای افراد آن جامعه دارد. هدف از پژوهش حاضر، سنجش میزان زیستپذیری در محلات منطقهی 6 تهران است. بدین منظور ابتدا شاخصهای مؤثر در سنجش زیستپذیری از منابع مختلف تهیه و سپس دادهها و اطلاعات مورد نیاز به صورت پیمایشی و ابزار پرسشنامه از 18 محله جمعآوری شده است. در مرحله بعد، میزان اهمیت و تأثیر هر شاخص در زیستپذیری بر اساس روش آنتروپی شانون مشخص شده و محلات مورد مطالعه بر اساس میزان زیستپذیری با استفاده از روش تصمیمگیری چند معیار ویکور رتبهبندی شدهاند. نتایج پژوهش نشان میدهد شاخصهای آموزش با وزن (125/0)، بهداشت با وزن (117/0) و حملونقل با وزن(105/0) بیشترین اهمیت و تأثیر را در زیستپذیری منطقهی 6 دارند و شاخصهای کیفیت بصری، مسکن و آلودگی به ترتیب با اوزان (065/0، 064/0 و 064/0) دارای کمترین اهمیت و تأثیر را در زیستپذیری منطقه 6 دارند. همچنین بر اساس نتایج حاصل از آنتروپی، محلات آرژانتین و امیرآباد با شاخص ویکور (00/0 و 34/0) به ترتیب از زیستپذیری بالاتری برخوردار میباشند و محلات ایرانشهر، نصرت و عباسآباد با شاخص ویکور (95/0، 91/0 و 089) به ترتیب از پایینترین سطح زیست پذیری در سطح منطقه برخوردارند.