حسین حاتمی نژاد؛ احمد پوراحمد؛ زییا نیازی
دوره 2، شماره 3 ، خرداد 1400، ، صفحه 1-17
چکیده
به دنبال تغییر در شرایط و عوامل موثّر در گسترش و توسعه‌ی شهری در دوران اخیر، محلّههای مسکونی انسان‌ساخت جایگاه ویژهای در شکلگیری شهرها و توسعه‌ی پایدار آن‌ها داشتهاند. توسعه‌ی ...
بیشتر
به دنبال تغییر در شرایط و عوامل موثّر در گسترش و توسعه‌ی شهری در دوران اخیر، محلّههای مسکونی انسان‌ساخت جایگاه ویژهای در شکلگیری شهرها و توسعه‌ی پایدار آن‌ها داشتهاند. توسعه‌ی شهری پایدار که ازجمله نظریهها و سیاستهای اخیر و جاری تلقی می‌شود، بخش عمده‌ای از ادبیات شهرسازی سالهای اخیر را به خود اختصاص داده است. امّا نظریهی اخیر در مقیاس محلی هنوز به‌درستی تبیین نشده و می‌تواند به‌عنوان موضوع پژوهشها مدنظر باشد، توسعه‌ی پایدار در مقیاس محلّه مسکونی است. زیست پذیری بهبود کیفیت فضاهای شهری در شهرهای مدرن همراه با انسانی کردن آن‌ها تا حد ممکن است. پژوهش حاضر سعی دارد تا وضعیت تنوع و توسعه در محلات مسکونی را به‌عنوان یکی از اساسی‌ترین ارکان توسعه‌ی پایدار شهری بسنجد. در این مقاله از روش توصیفی تحلیلی استفاده‌شده است. برای سنجش تنوع و توسعه‌ی محلات و شاخص‌های زیست پذیری شهری، الگویی کیفی با 3 شاخص کلی (تنوع در ساخت، تنوع در استفاده و تنوع در کاربران) و 69 متغیّر طراحی و استفاده‌شده است. سپس برای تحلیل اطلاعات و تصمیم‌گیری نهایی از روش تصمیم‌گیری چند شاخصه (MADM) غیر جبرانی ماکسی‌مین و ماکسی‌ماکس استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد به ترتیب محلات 12، 8، 6، 2، 9، 1، 3، 11، 10، 7، 5 و 4 دارای وضعیت مطلوب تنوع و توسعه بوده‌اند.
